Boodschrappen
Had ik al geen diepvries-spinazie meer gekocht omdat er kleine metaaldeeltjes in zouden kunnen zitten, nu kan ik ook al geen rookworst meer kopen omdat de rooksmaak wordt nagebootst door een giftig stofje. Nee, het is geen boodschappen-doen meer. Het is boodschrappen maar.
Geen idee hoe het jou vergaat, maar zelf loop ik tegenwoordig verdwaald door de supermarkt op zoek naar etenswaren die de toets der kritiek kunnen doorstaan. En steeds vaker sla ik hele gangpaden over omdat de alarmbellen van gevaar hard afgaan. Zo zijn er talloze samengestelde producten in potjes, zakjes en flesjes waar zoveel onbekende troep in zit dat je een doodswens moet hebben om dat te willen aanschaffen, Kip kun je niet kopen omdat je niet weet of dat beest wel een goed leven heeft gehad; en vlees is al helemaal taboe omdat het eten daarvan in verband wordt gebracht met het krijgen van kanker, hartaandoeningen, obesitas en diabetes. Over koekjes, chips en chocola hoef ik natuurlijk niet uit te wijden omdat iedereen wel weet wat daar de gezondheidsrisico’s van zijn. Dan maar langzaam schuifelen richting fruit en groente; en maar hopen dat er niet zoveel bestrijdingsmiddelen zijn gebruikt dat je daar ook op termijn door vergiftigd kan raken. Ik bedoel, een bloemkool of een appel kan er nog zo goed uitzien, maar wat is er dan gedaan om het er zo goed uit te laten zien?! Wie dan ook nog eens, zoals ik elke week doe, naar het programma Keuringsdienst van Waarden kijkt, zal steeds vaker argwaan hebben omdat het product niet is wat het hoort te zijn. Zo is het maar de vraag of de verschillende oliën wel de oliën zijn die op de label staan; en is het ook twijfelachtig of het gebruik van het woord ‘biologisch’ zoveel betekent als dat het product ook daadwerkelijk gezonder is. Ik bedoel, wat is dan het verschil tussen gewone yoghurt en biologische yoghurt? Niemand die dat echt kan uitleggen omdat vandaag de dag woorden als ‘groen’, ‘natuurlijk’ en ‘ecologisch’ aan producten wordt geplakt om de schijn te wekken van ‘milieuvriendelijkheid’. Zo is de gang door een supermarkt een ware martelgang; en moet je telkens op je hoede zijn om niet bedrogen uit te komen. Want het kan dan misschien aantrekkelijk zijn om een potje olijven te kopen, maar als die worden geproefd dan blijkt er zoveel zout in te zitten dat je gelijk aan de pillen moet voor te hoge bloeddruk. Vroeger dacht ik altijd dat het eten van Corn Flakes een gezond ontbijt was, totdat mijn zoon mij erop wees dat het bomvol suiker zit.
Er lijkt dan wel veel keuze te zijn als je de winkel binnenloopt, maar in werkelijk moet je zoveel boodschrappen dat er hooguit wat broccoli en een blikje tonijn overblijft; en ben ik er ook niet zeker van of dat goede aanbevelingen zijn.