Liefdesverdriet
Liefdesverdriet is pijnlijk. Net als heimwee: het gaat pas over als je terugkrijgt wat je kwijt bent. Maar heimwee is (soms) op te lossen door terug naar huis te gaan. Een geliefde terugroepen is doorgaans onhaalbaar.
Daardoor is eenieder met liefdesverdriet overgeleverd aan het knagende en pijnlijke gevoel van gemis. Liefdesverdriet maakt het leven op slag zinloos. Veegt alles wat toekomst heet van de kaart. Zelfs de meest kundige psycholoog kan daar niets aan veranderen.
Toch zullen vrienden en familieleden een poging wagen, al was het alleen om zelf geen last te hebben van het onophoudelijke gesnotter. Een populaire aanpak is het zwartmaken van de dumper met opmerkingen zoals ‘waarom huilen om zo'n narcist’ of ‘die ander verdient jouw liefde niet’. Ogenschijnlijk bedoeld om iets van boosheid en opstandigheid op te wekken bij het slachtoffer.
Maar doorgaans werkt het averechts. Want met de zwartmakerij wordt de gedumpte ook naar beneden gehaald; alsof zijn of haar liefde van meet af aan belachelijk was.
Een andere benadering is het benadrukken van de voordelen voor de nieuwbakken vrijgezel. ‘Nu kun je eindelijk doen waar je zelf zin in hebt’, ‘toch mooi dat je alle energie nu in je werk kunt stoppen’, of ‘hoef je tenminste geen rekening meer te houden met die bemoeizuchtige familie’. Het probleem hiermee is dat liefdesverdriet emotioneel overheersend is. Niets zal als positief worden ervaren, waardoor goedbedoelde adviezen alleen de onmacht van het slachtoffer versterken.
Het slachtoffer zelf zal tot vervelens toe de behoefte hebben om de stukgelopen relatie te analyseren om te achterhalen hoe het toch zo fout kon gaan. Het is een vorm van magisch denken waarmee het verkregen inzicht (‘misschien heb ik mij altijd te afhankelijk opgesteld’) dienstdoet om al het dierbare wat verloren ging een beetje terug te winnen. Maar ook die gedachteoefening zal niet echt werken.
Nee, uiteindelijk kan alleen een nieuwe liefde het verscheurde hart helen. In de praktijk lijkt dit psychologisch fenomeen een puur chemisch karakter te hebben, alsof alleen een verse verbinding met een ander persoon de oude verbinding overbodig maakt. Daarom ben ik zo blij met mijn nieuwe media-partner: het DVHN.