Relatiejargon
Was er ooit maar één smaak (verliefd, verloofd, getrouwd), tegenwoordig zijn er smaken te over. En het is voor jong en oud heel belangrijk om in deze moderne tijd het relatiejargon goed bij te houden.
Nu gebeurde het vroeger ook wel eens per ongeluk. Maar tegenwoordig is het schering en inslag; en dan heb ik het over de one-night-stand, oftewel: eenmalig seks, niet exclusief, geen (romantische) gevoelens, geen gesprek, en geen uitwisseling van telefoonnummers. Bij de FWB (friends with benifits) zijn de ontmoetingen wat respectvoller, maar is het niet de bedoeling dat je echte gevoelens ontwikkelt omdat dan de vriendschap ook voorbij is. Het is een relatievorm die eigenlijk niet kan en ook geen toekomst heeft omdat pure vriendschap en seks niet echt goed mengt. Iets vrijblijvender is de scharrel omdat je elkaar wel wat vaker ziet en seks hebt, als ook over je gevoelens praat, maar niet exclusief bent en niemand anders er echt weet van heeft. Verwant aan deze relatievorm is de twarrel, oftewel een scharrel met een hoge dosis van twijfel ten aanzien van je eigen gevoelens, ofwel die van de ander. Niet echt veel kans dat het uitmondt in een bestendige relatie. De twarrel en/of scharrel kun je ook opwaarderen naar kwarrel, oftewel een kwaliteitsscharrel: goede seks, goede gesprekken, niet exclusief, maar je ziet elkaar wel behoorlijk vaak. Dan heb je ook nog de eventuela, oftewel een mogelijke relatie in wording. Vrienden zijn op de hoogte, er worden veel (gevoelens) uitgewisseld, maar de stap om ouders in te lichten is nog net een brug te ver. En na de prela kan het dan toch misschien een echte, volwaardige relatie worden omdat je simpelweg niet genoeg van elkaar krijgen. Tijd om iedereen het grote nieuws te brengen. Opvallend aan al deze verschillende relatievormen is dat de keuzevrijheid, iets wat een echte verbintenis ook weer een stuk moeilijker maakt. Er kan van alles, maar niets hoeft; en daarom is er ook weer meer ruimte voor twijfel of de ander echte ‘relatiemateriaal’ is. Persoonlijk zit ik al 45 jaar in een ouderwets huwelijk en hoor ik op mijn spreekuur nog altijd van de latrelaties, de uitzichtloze platonische relaties en van die relaties die, vooral door de mannen, geen relatie genoemd mogen worden. Als je al deze relatievormen bij elkaar optelt of vermenigvuldigt dan is het er allemaal niet gemakkelijker op geworden. Geen wonder dat, vooral jonge mensen, wat wantrouwiger zijn geworden als het om de liefde gaat, vooral omdat er ook nog zoveel onmogelijke, onbereikbare, als ook (ronduit) slechte relaties zijn.
Overigens, wie al moe wordt van het idee om aan een relatie te beginnen, kan natuurlijk gewoon als vrijgezel door het leven gaan. Vervelend is wel dat iedereen dan aan je kop zeurt waarom het er maar niet echt van komt. Zeg dan gewoon: ‘de beste relatie heb ik met mezelf’.