Rondshoppen

Verschil moet er zijn.  En dat is er gelukkig ook.  Ik heb het over het opvallende verschil tussen man en vrouw als het gaat om het maken van keuzes.  De man bedenkt eerst wat hij wil en gaat er dan zonder omwegen op af.  De vrouw houdt van rondshoppen om op die manier op een goed idee te komen.

Dat is ook de reden waarom het winkelen niet aan mannen is besteed.  Het straatbeeld is daarom voorspelbaar: voor de deuren van de winkels zie je mannen wachten op hun vrouw om vervolgens te vragen: ‘en heb je wat gekocht?’  Haar antwoord laat zich raden: ‘niet zo ongeduldig, ik weet het pas als ik het zie’.  Ik kwam op dit thema omdat mijn kapster er gewoon mee kapt.  Zij zegt: ‘ik heb het wel even gezien met dat knippen; en ga met mijn vriendin voor onbepaalde tijd in een busje door Europa toeren’.  Alsof het zo moest zijn, zegt  de eerstvolgende vrouw op mijn spreekuur: ‘ik wil geen boeken meer uitgeven, maar mij verdiepen in de psychologie om expert te worden in de ontwikkeling van kinderen’. 

Mannen doen zoiets niet gauw.  Zij zoeken iets waar zij in kunnen excelleren.  En als zij dat gevonden hebben, is de vreugde zo groot dat zij het vervolgens nooit meer loslaten. Voor mij gaat deze vlieger in ieder geval wel op.  Ik begon als conservatoriumstudent, maar had al gauw door dat ik een middelmatige fluitist zou blijven.  En toen kwam het grote moment tijdens mijn eerste stage als psychologiestudent.  De supervisor zei: ‘wij hebben in jaren niet iemand gehad die als therapeut zo getalenteerd was als jij’.  Ik kon mijn geluk niet op omdat ik eindelijk iets had gepresteerd wat uitzonderlijk was.  Ik heb mijn beroep daarna nooit meer losgelaten. 

Mijn vrouw zou het liefst twintig verschillende beroepen hebben gehad en heeft haar werk als psychologe op late leeftijd verruild voor beeldend kunstenaar.  In dezelfde lijn zijn haar uitspraken als we ergens op vakantie zijn.  Zij zegt dan: ‘hier zouden we ook wel een tijdje kunnen wonen’.  Ik ben allang blij als ik weer thuis ben.  Ronshoppen is voor vrouwen.