Anti-stress

Het is een modewoord, maar daarom niet minder onbelangrijk.  Ik heb het over ‘stress’; en de enorme lichamelijke en geestelijke schade die het kan veroorzaken, zoals het verzwakken van het immuunsysteem en het veroorzaken van vermoeidheid en, op termijn, slepende depressies.

Om die reden is het geen overbodige luxe al het mogelijke te doen om stress uit je leven te bannen; en dat kan met betrekkelijke eenvoudige leefregels.  Persoonlijk hanteer ik deze leefregels al jaren; en vaar er gelukkig wel bij.  Op nummer één staat het vermijden van ruzies en conflicten.  Nu schijnt het psychologisch correct te zijn om te zeggen dat je niet conflictmijdend mag zijn; en noodzakelijk confrontaties gewoon moet aangaan.  Mijn ervaring is eerder dat het juist gezond is om conflicten uit de weg te gaan; en die conflicten over te laten aan mensen die er wel pap van lusten, oftewel: loop een blokje om als iemand ruzie zoekt, leg een onenigheid snel bij door schuld te bekennen, ook al is het tegendeel waar; en gun de ander zijn gelijk zelfs als je weet dat het niet zo is.  Probleem is namelijk dat ruzies de natuurlijke neiging vertonen om te escaleren met gepieker en slapeloosheid als gevolg.  Op nummer twee staat het hanteren van een langzaam tempo van leven.  Dit is daarom zo belangrijk omdat anderen nogal de neiging zullen vertonen om je op te jagen met kreten als ‘heb je het nog steeds niet klaar’ of ‘waar zit ik nu zo lang op te wachten’ en ‘zo komt het natuurlijk nooit af’.  Het voornemen om je door niets of niemand te laten opjagen is essentieel voor de (geestelijke) gezondheid; en kan ook worden toegepast in het (dagelijks) verkeer door rechts te blijven rijden, terwijl de jakkeraars je blijven inhalen.  In dit tijdsgewricht is het tempo van leven zo snel opgeschroefd dat het pure noodzaak is geworden om alles in je doen en laten te verlangzamen.  Op nummer drie staat mijn favoriet; en is te omschrijven als het bejubelen van je beperkingen.  Ik bedoel, misschien ben je wel vakantieongeschikt, of relatieongeschikt of feestjesongeschikt; en de bedoeling is om al die incompetenties als verboden gebied aan te merken om op die manier van enige verplichtingen verschoond te blijven.  Andere mensen zullen de neiging hebben om jou mee te willen trekken in wat zij kennelijk als normaal en gewenst zien, maar op dat punt aangekomen kun je opgewekt zeggen: ‘sorry, daar ben ik totaal ongeschikt voor en ik hou er niet van om iets te doen waar ik, in het verleden, alleen maar mee op de koffie ben gekomen’.

De essentie van mijn anti-stress-leefwijze is dat je onverstoord blijft onder alle druk die de buitenwacht jou oplegt door een onzichtbaar cordon van bakstenen op te trekken waar niemand doorheen kan breken.  Gewoon je eigen gang gaan zonder een uitgesproken mening te hebben.