Ghosting

Vrijwel iedereen maakt het een keer mee: dat je ineens volledig wordt genegeerd door iemand waarmee je eigenlijk goed contact had.  Tenminste, dat dacht je.  Want iets moet zijn voorgevallen waardoor de ander jou niet meer de moeite waard vindt.  De moderne term van dit fenomeen is ‘ghosting’, een zeer effectieve manier om een relatie te beëindigen, maar niet zonder de nodige gevolgen.

Want die gevolgen hebben vooral betrekking op degene die wordt geghost.  Vanaf het moment dat er geen enkele reactie meer komt op al je toenaderingspogingen, zoekt het brein naar een logische verklaring.  En met dat zoeken, kom je uit op allerlei contactmomenten waarin mogelijkerwijs. iets fout gegaan zou kunnen zijn, waardoor vooral de zelftwijfel flink wordt aangewakkerd: 1) heb ik iets gezegd of gedaan om de ander te beledigen. 2) heb ik iets niet gezegd of gedaan wat ik, goed beschouwd, wel had moeten zeggen of doen.  3) ben ik de enige die het contact waardevol vond; en heb ik daardoor vroege signalen van afwijzing gewoon gemist.  4) ben ik zo overgevoelig dat ik het gewoon niet kan hebben als iemand mij laat vallen 5) ben ik een gevalletje ‘control freak’; en moet ik alles zo hebben zoals ik het in mijn hoofd heb.  En zo zijn er nog talloze manieren om gedachten van zelftwijfel te koesteren.  Probleem is vooral dat je allerlei vragen oproept waar je simpelweg geen antwoord op krijgt; en dat omdat degene die daar helderheid over zou kunnen geven geen krimp geeft.  Ghosting wakkert niet alleen het gevoel van onzekerheid aan, maar geeft ook emotionele pijn; pijn die zelfs fysiek gevoeld kan worden.  Wetenschappers hebben zelfs aangetoond dat pijnstillers kunnen helpen om de emotionele pijn van ghosting (tijdelijk) te verzachten.  Nu zou je denken dat ghosting alleen gebeurt  bij het daten: twee mensen die elkaar nog maar net een beetje kennen, waarna één van de twee toch zijn keutel intrekt; en simpelweg geen zin heeft om verantwoording af te leggen.  Maar nee, ghosting vindt overal plaats: op de werkvloer, in de hulpverlening, als ook tijdens een geslaagde sollicitatieronde, waarbij de werkgever genegen is om iemand in dienst te nemen maar vervolgens nooit meer iets van de kandidaat verneemt.  Ook in mijn praktijk komen patiënten (soms) gewoon niet opdagen zonder ooit iets van uitleg over hun afwezigheid kenbaar te maken.  Eerlijk is eerlijk: daar heb ik soms weken last van.  Ter verdediging van de ghoster kan nog wel iets gezegd worden: 1) complete radiostilte is een zeer krachtig en effectief signaal van desinteresse. 2) face-to-face iemand (voorgoed) afwijzen is, psychisch en relationeel, soms gewoon te moeilijk.

Wat goed helpt om de psychische schade ven ghosting te beperken is de volgende gedachtegang: niemand is ooit zo fantastisch dat hij/zij niet in aanmerking zou kunnen komen om genegeerd te worden, oftewel: iedereen heeft wel een steekje los.  Ook jij.