Weer gewoon
Nu het nieuwe jaar zijn aanvang heeft genomen, zullen veel mensen opgelucht ademhalen. Het meest gehoorde geluid is: ‘eindelijk is alles weer gewoon’.
En dat geluid begrijp ik als geen ander. Want niets is zo bijzonder als gewoon. Ik bedoel, gewoon naar het werk, gewoon een stampotje en gewoon contact met mensen die je zelf hebt uitgekozen. Geen overdadige vijf-gangen-menu, geen ongewenste familieleden en gelukkig ook geen bijeenkomsten waar je verplicht aanwezig moet zijn. Nee, gewoon je eigen normale gang kunnen gaan zonder dat je op moet zitten en pootjes moet geven. Hoe feestelijk deze feestdagen ook zijn (geweest), het is toch ook een periode die de mens ontregelt. En mensen raken snel geïrriteerd als zij uit hun dagelijks ritme worden gesleurd.
Nu zou je ook kunnen zeggen dat ‘gewoon’ ook heel saai is. En dat is in zekere zin ook zo. Maar in de praktijk van alle dag blijkt, tekens weer, dat saai ook gezond is voor de mens, oftewel: steeds terugkerende rituelen die het brein de rust geeft om geconcentreerd zijn werk te kunnen doen. Het brein maakt namelijk geen onderscheid tussen negatieve of positieve opwinding. Nee, elke vorm van opwinding is voor het brein even ontregelend. En die ontregeling zorgt voor overprikkeling waardoor algauw een verlammende vermoeidheid op de loer ligt. Het kan zelfs zo hoog oplopen dat mensen er echt depressief van worden. Mentale overbelasting als gevolg van chronische overprikkeling. Dit alles betekent dat de verzuchting ‘eindelijk weer gewoon’ niet zozeer een uiting is van een cliché, maar eerder van een diepgevoelde behoefte om weer vastigheid en rust te vinden in de normale gang van alledag.
Persoonlijk ben ik dol op het ritme van het gewone dagelijks leven. Ik kan al enigszins ontregeld raken als mijn vrouw een gesprek wil hebben over wat wij gaan ondernemen voor de volgende vakantieperiode. Het idee alleen al dat ik mijn dagritme moet onderbreken voor een periode van ongewisheid, maakt mij gespannen en onrustig.
Let maar op. Er is welhaast niemand die zal zeggen: ‘nou voor mij hadden die feestdagen nog wel even langer kunnen duren’. Nee, gewoon weer lekker gewoon.