Zij weet, hij vergeet

Het strakke onderscheid tussen man en vrouw is ouderwets.  Zo heb ik begrepen. Daarom deze aangepaste verwoording: wie in het spectrum van het vrouwelijke zit, zal meer weten dan vergeten terwijl degene die meer in het mannelijk spectrum zit meer zal vergeten dan die persoon zelf weet.

Nu wil het geval dat zij wel weet wat hij vergeet.  Daarom weet zij ook veel meer.  Ik bedoel, zij weet niet alleen wat zij al weet, maar ook nog eens alles wat hij vergeet.  En wat wil het geval: hij kan ook gemakkelijk vergeten omdat zij het toch wel weet.  Probleem is wel dat zij het hem kan verwijten dat hij van alles vergeet.  Maar eerlijk gezegd vind ik dit een onterecht verwijt.  Want elk stel dat al langer bij elkaar is, bouwt een gezamenlijk geheugen op, waar ook doorgaans de vrouw de exclusieve beheerder van is.  Het is op die manier niet nodig dat de man ook alles weet wat zij al weet, maar juist gebruik kan maken van hetgeen zij weet wat hij vergeten is.  Toch zal menig vrouw protesteren tegen het feit dat zij hem telkens weer moet herinneren aan alles wat hij schijnbaar vergeten is.  Zij zal zeggen: ‘als jij nou er ook moeite voor doet om te onthouden wat moet, dan zou ik hier niet als een politieagent rond hoeven lopen’.  En ik moet zeggen: dat begrijp ik wel.  Maar tegelijkertijd is er ook genoeg informatie wat hij wel weet en zij vergeet.  Daar zal hij nooit een punt van maken omdat hij er prat op gaat om, bij uitzonderlijke gelegenheden, toch net iets meer te weten dan zij weet.  Niet dat zij dat zou toegeven, maar dat terzijde.  Feit is ook dat vrouwen van alles weten wat de man als totaal irrelevant ziet, zoals de verjaardagen van alle aanhang, de specifieke vakantiedagen, de dagen dat de verschillende kliko’s bij de weg gezet moeten worden, de schoolvrije dagen van de kinderen, de achtergronden van de verschillende vriendenstellen, de verjaardagen van overleden familieleden, de dagen waarop wat gegeten is, het aantal calorieën dat elk product bevat, de verschillende afspraken met vrienden en familieleden als ook de elke dubbeltje dat op de rekening verschijnt of verdwijnt.  Persoonlijk ben ik maar wat blij dat mijn vrouw al deze informatie heeft omdat ik er dan zelf geen omkijken naar heb.  En als we dan een keertje op weg gaan naar een bevriend stel (van haar), dan vraag ik altijd uitgebreid naar bruikbare informatie zodat ik dan, net op tijd, beslagen ten ijs kom.

De conclusie is gemakkelijk te trekken dat mensen in het vrouwelijk spectrum het vele malen moeilijker hebben dan mensen in het mannelijk spectrum.  En dat heeft alles te maken met de veelheid aan informatie die het brein oplaat.  Ma