Wil de mens iets of iemand hebben, dan zet hij zijn beste beentje voor. Maar zoals het spreekwoord al zegt: het bezit van de zaak, is het einde van het vermaak. En dat betekent niet alleen het einde van het eigen vermaak, maar ook het einde van het vermaak in relatie tot de ander.

Onze samenleving wordt overeind gehouden door een leger aan hulpdiensten. Artsen, verpleegkundigen, thuiszorgmedewerkers, therapeuten, agenten en dominees verdienen hun geld door hulp te verlenen. Maar er zijn nog veel meer mensen die hulp verlenen zonder er een cent mee te verdienen; en dat alleen doen uit liefde voor hun medemens.

Iedereen wil zichzelf zijn. En dat kan in een handomdraai. Want als het goed is, ben je het al. Ik bedoel, iemand anders kun je niet zijn, ook al zou je dat misschien soms willen. Dus, jezelf-zijn is ten alle tijden een zijnstoestand die al aanwezig is. En dat is een opluchting: tenminste één ding waar je geen enkele moeite voor hoeft te doen.

Sinterklaas bestaat niet echt. Maar ouders genoeg die aan hun kleintjes vertellen dat hij wel bestaat. De vraag van vandaag is, derhalve, of het kwaad kan om als volwassene je eigen kinderen zo voor te liegen.

Was er ooit maar één smaak (verliefd, verloofd, getrouwd), tegenwoordig zijn er smaken te over. En het is voor jong en oud heel belangrijk om in deze moderne tijd het relatiejargon goed bij te houden.

Het is mooi om een overtuiging te hebben. Dat geeft mentale houvast in tijden van onrust en verwarring. Die overtuiging is de mens zo dierbaar dat hij ook aan te merken is als een vriend. En een goede vriendschap zet je niet zomaar aan de kant.

Lachen is gezond, zo wordt gezegd. En dat klopt. Lachen verhoogt niet alleen de algehele lichamelijke en geestelijke weerstand, maar maakt ook de meest pijnlijke levensomstandigheden net een beetje gemakkelijker te dragen, oftewel: lachen relativeert. Dat is ook de reden dat op mijn spreekuur heel wat wordt afgelachen.

Het strakke onderscheid tussen man en vrouw is ouderwets. Zo heb ik begrepen. Daarom deze aangepaste verwoording: wie in het spectrum van het vrouwelijke zit, zal meer weten dan vergeten terwijl degene die meer in het mannelijk spectrum zit meer zal vergeten dan die persoon zelf weet.

Als geen ander kan de mens zich verplaatsen in zijn medemens; en daardoor betrokkenheid tonen voor wat die ander meemaakt. En dat is fantastisch. Maar sommige mensen zijn zo empathisch dat er sprake is van empathitis: het overdreven lijden aan wat eigenlijk het lijden van een ander is.

Een bekend spreekwoord luidt: ‘gezelligheid kent geen tijd’. En wie deze zegswijze gebruikt, zal meteen veel instemming oogsten. Maar het is een verraderlijke uitdrukking, al was het alleen maar omdat er ook een zekere dwang vanuit gaat. Immers, wie vroegtijdig vertrekt, zal als een spelbreker worden gezien.